De Surinaamse Arbeidsmarkt: Werkloosheid sinds 2006

Aug 31, 2020

De Internationale Arbeidsorganisatie waarschuwde in april 2020 dat zo een 1,6 miljard werknemers (bijna de helft van de werknemers in de wereld) – onmiddellijk gevaar voor baanverlies oplopen vanwege de COVID-19 pandemie.

De situatie op de Surinaamse arbeidsmarkt is nog niet helder. Dit onder andere vanwege het wegblijven van een lang verwachte Arbeidsmarkt Informatie Systeem. Het effect van COVID-19 is dus nog niet uit te rollen in cijfers. Opmerkelijk is wel dat de situatie op de Surinaamse arbeidsmarkt voor COVID-19 al gekenmerkt werd door door structurele werkloosheid. Enkele oorzaken daarvan zijn:[1]
-het niet goed op elkaar afgestemd zijn van de vraag op het aanbod;
-het verlies van arbeidsplaatsen vanwege de sluiting casu quo het vertrek van bedrijven;
-een achterblijvende productiecapaciteit versus een snellere groei van de economisch actieve bevolking.

Bron: CBvS – SPS (Jaarplan 2019) – Verwerking Connect

De werkloosheid kwam in 1970 voornamelijk voor bij minder geschoolde en ongeschoolde krachten.[2] In 1987 was de reden bijkans hetzelfde als de huidige: Verminderde Productiecapaciteit.[3] De economische crisis van 2015 had al geresulteerd in een afname van het aantal arbeidsplaatsen.

Bron: CBvS – SPS (Jaarplan 2019) – Verwerking Connect

Een SWOT analyse van het planbureau voor het Ontwikkelingsplan 2017-2021 verklaart dit als volgt:[4]
– De mijnbouw heeft een zeer hoge bijdrage aan het BBP en de deviezeninkomsten maar is kapitaalsintensief en genereert weinig en steeds minder arbeidsplaatsen.
– Diversifiëring van de economie komt slechts langzaam op gang en de landbouw (rijst) is sterk gemechaniseerd.
– De Overheid heeft de rol van “werkgever als laatste redmiddel” gespeeld en is de grootste werkgever.
– Concentratie in Paramaribo en Wanica (kustvlakte) en het gedecentraliseerde vestigingspatroon in het binnenland creëert bijzonder uitdagingen voor de afstemming van vraag en aanbod van arbeid.
– Het technisch en beroepsonderwijs (TBO) is in de afgelopen 40 jaren achter geraakt op de regionale en internationale ontwikkelingen. Er zijn geen feed-back mechanismen om het onderwijs af te stemmen of wat ondernemers vragen (vaardigheden) en arbeidsmarkt informatie.


[1] Republiek Suriname, 2017, Jaarplan 2017.
[2] CBvS Jaarverslag 1970.
[3] CBvS, Jaarverslag 1987.
[4] Republiek Suriname, 2017, Ontwikkelingsplan 2017-2021, Project Programming Versie: SWOTS en Matrices.