De opwarming van de aarde is misschien wel de ultieme hindernis die de mensheid in ons leven moet overwinnen. Onderzoekers uit Noorwegen helpen ons een beter beeld te krijgen van wat dat proces zou inhouden.
Volgens hun werk kan het decennia duren voordat we de uitstoot van broeikasgassen verminderen voordat de planeet begint af te koelen. Hoewel het idee dat het tijd kost om klimaatpatronen te veranderen – bekend als ‘klimaatinertie’ – niet nieuw is, biedt de studie een meer diepgaande inschatting van hoe een dergelijk proces zich zou ontwikkelen.
Koeling kost tijd
De studie is gepubliceerd door drie onderzoekers van het CICERO Center for International Climate Research in Oslo, Noorwegen.
Ze werkten met verschillende klimaatmodellen om te bepalen hoe het wereldklimaat zou reageren op verschillende niveaus van vermindering van broeikasgasemissies of op veranderingen in de algehele samenstelling van die emissies.
Schommelingen in de uitstoot van koolstofdioxide waren de enige veranderingen die een merkbaar effect hadden op de opwarming van de aarde, maar zelfs dan zou het lang duren voordat er vooruitgang werd geboekt.
Wanneer echter ook de uitstoot van andere gassen wordt verminderd, zou deze afkoelingstrend versnellen. Als deze andere verontreinigende stoffen niet worden verminderd, zal de planeet heel langzaam afkoelen.
Volgens het beste scenario van het team (bijna-nulemissies vanaf dit jaar), zullen we zien dat de planeet ergens in 2033 begint af te koelen. Onder het RUCP2.6-scenario (een scenario voor emissiereductie dat door velen als haalbaar wordt beschouwd), zag het team tot 2047 geen positieve veranderingen. Tot slot, als de uitstoot jaarlijks met ongeveer 5% wordt verlaagd, zullen we tegen 2044 een verbetering zien.
De inspanningen van het team zijn geen duidelijk beeld van de toekomst en ze erkennen dit feit, maar het is een zeer nuttige blik op waar we naartoe gaan, ruwweg, en wat te verwachten.
Een van de belangrijkste drijfveren van dit onderzoek is dat tijd uiterst belangrijk is bij het oplossen van onze klimaatproblemen. Hoe later we beginnen, hoe later we resultaten zullen zien, of hoe meer emissies we zullen moeten verminderen (wat zich vertaalt in ernstigere economische effecten). We moeten die effecten in evenwicht brengen met de schade die onze emissies aan de ecosystemen van de planeet veroorzaken – economieën hebben het niet zo goed tijdens periodes van enorme omwenteling in het milieu.
Maar niet alles is verloren. De quarantaine toonde aan dat we met een verrassend gemak een echte, positieve verandering in onze uitstoot kunnen aanbrengen. De luchtkwaliteit verbeterde tijdens de afsluiting aanzienlijk boven veel van ‘s werelds drukste steden. We kunnen die emissiedaling in de toekomst opnieuw creëren – en het zal een heel goed begin zijn.Het artikel “Vertraagde opkomst van een wereldwijde temperatuurrespons na emissiereductie” is gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications