Wanneer privacy en gezondheid botsen: het geval van de pandemie

Nov 17, 2020

Ontvang meer wetenschappelijk nieuws op deze manier …

Word lid van de Connect-nieuwsbrief voor geweldig wetenschappelijk nieuws, features en exclusieve primeurs. Onze duizenden abonnees kunnen het niet mis hebben.

De pandemie kan langdurige gevolgen hebben voor de privacy en gegevensbescherming.

Tussen het traceren van contacten, het toezicht en onze werkomgeving die steeds meer online beweegt, zijn onze persoonlijke gegevens en privacy nog nooit zo blootgesteld geweest.

Op een paar opmerkelijke uitzonderingen na waren er geen organisaties of regeringen voorbereid op deze pandemie. In eerste instantie werd de pandemie zelf niet serieus genoeg genomen, laat staan ​​andere zorgen zoals privacy. Maar het duurde niet lang voordat de botsingen tussen gezondheid en privacy duidelijk werden.

In China installeerde de regering cameratoezichtcamera ‘s om in quarantaine geplaatste personen te controleren om ervoor te zorgen dat ze niet weggaan, terwijl in sommige delen van India de zieken werden afgestempeld en gevolgd. Afgezien van ernstige mensenrechtenschendingen zoals deze, waren er ook meer subtiele problemen.

Zo werd er gedurende een groot deel van de lente en zomer fel gedebatteerd over apps voor het traceren van contacten. Het idee om telefoon-apps te gebruiken om infectieketens op te sporen, klinkt heel goed, maar dit doen zonder de privacy van de gebruiker in gevaar te brengen, brengt grote technologische uitdagingen met zich mee en vermindert mogelijk de effectiviteit van de apps. In mei meldde de Human Rights Watch dat deze toepassingen ernstige mensenrechtenrisico’s met zich meebrengen, vooral omdat ze door regeringen over de hele wereld werden gebruikt. Uiteindelijk vielen apps voor het traceren van contacten grotendeels tegen, en in de gebieden waar ze met succes werden gebruikt, leken ook privacyproblemen te volgen .

Ook toezichthouders waren jammerlijk niet voorbereid op de COVID-19-crisis. Gedurende chaotische maanden was de legaliteit van verschillende technologische oplossingen onduidelijk en was er weinig begeleiding. Maar nu beginnen dingen te veranderen, en begeleiding benadrukt dat privacy meer is dan een bijzaak – het is nog steeds een fundamenteel recht dat gerespecteerd moet worden, of het nu een pandemie is of niet. Canada bijvoorbeeld, een van de leiders op het gebied van online privacy- en beveiligingstoepassingen, nam enkele controversiële beslissingen.

“Toen de COVID-19-pandemie in Canada uitbrak, vonden sommigen dat privacy opzij moest worden gezet omdat het beschermen van de levens van Canadezen belangrijker was. Gezien de ernst en de urgentie van de situatie was die reactie niet verrassend. Echter, het was gebaseerd op een verkeerde veronderstelling: ofwel we beschermen van de volksgezondheid, of we bescherming van de privacy,” was te lezen in een verklaring van het Bureau van de Privacy Commissioner of Canada.

“Technologie zelf is noch goed noch slecht. Alles hangt af van hoe het is ontworpen, gebruikt en gereguleerd. Technologie kan worden gebruikt om zowel de volksgezondheid als de privacy te beschermen. “

De Europese Unie heeft een vergelijkbare positie ingenomen. In een rapport met de titel ” Digitale oplossingen om COVID-19 te bestrijden “, benadrukt de EU het belang van digitale transparantie en gegevensbescherming, en benadrukt tegelijkertijd veel tekortkomingen in de manier waarop dergelijke oplossingen internationaal worden toegepast. In veel landen hebben regeringen noodmaatregelen genomen om zichzelf uitgebreide bevoegdheden te geven, meestal voor een beperkte periode, waaronder toegang tot en verwerking van gegevens. Vaak vervaagden de grenzen tussen gezondheidszorg en politiehandhaving, zo blijkt uit het rapport.

Het kan gemakkelijk misgaan, vooral als de democratie wordt ondermijnd door autoritaire leiders. In Turkije lanceerde de regering bijvoorbeeld een op gps gebaseerde gecentraliseerde app die verplicht was voor alle door COVID-19 getroffen mensen – waardoor de regering in wezen kon weten waar haar burgers zijn; goed voor het opsporen van infecties, verschrikkelijk voor privacy en veiligheid. In Azerbeidzjan kunnen de bewegingen van mensen worden gecontroleerd door een applicatie die elektronische reisvergunningen afgeeft, een app die is geverifieerd door de politie.

Om de zaken nog erger te maken, hebben we nog steeds te maken met cyberrisico’s van het systeem, vooral omdat we steeds vaker online en thuis werken. IT-afdelingen die voor zowel bedrijven als openbare instellingen werken, moesten zich on-the-fly aanpassen en oplossingen ontwikkelen waarmee de activiteit kon doorgaan – maar dit gebeurde vaak met het risico van veiligheid. Als gevolg hiervan gebruiken veel mensen nu onbeveiligde apparaten en internetcommunicatie, waardoor niet alleen hun eigen gegevens in gevaar komen, maar ook die van hun werkgever. Het is ook mogelijk dat de gegevens in hechtenis door de overheid kunnen worden gelekt of gehackt, wat de risico’s nog groter maakt (toegang tot uw privégegevens door de overheid is al vervelend genoeg, maar het lekken naar kwaadwillende actoren is een heel nieuw niveau van problemen).

Uiteindelijk heeft de COVID-19-pandemie privacyproblemen veroorzaakt waar we geen duidelijk antwoord op hebben. Tijdens een volksgezondheidscrisis zijn de privacywetten nog steeds van toepassing, maar het vinden van de juiste balans tussen gezondheidsinterventies en mensenrechten is niet altijd eenvoudig.

De pandemie zou een keerpunt kunnen zijn voor de manier waarop we online privacy beoordelen en waarborgen. Zelfs nadat het virus uiteindelijk is verdwenen, werken mensen steeds vaker vanuit huis, zullen ze nog steeds veel tijd online doorbrengen en liggen er andere pandemieën op de loer. Als we geen belangrijke interventies pushen, riskeren we levens te verliezen, maar als we te snel onze vrijheid en privacy opgeven, kunnen we uiteindelijk een podium creëren voor massasurveillance dat nog tientallen jaren stand zal houden.

Uiteindelijk is het belangrijk om burgerrechten en vrijheden te ondersteunen en tegelijkertijd de rechtsstaat en het checks and balances-systeem te versterken. Maar regeringen doen dat minder vaak in een inactieve samenleving. Het is aan ieder van ons om van wetgevers te eisen dat ze in deze uitzonderlijke omstandigheid evenredige en gerechtvaardigde maatregelen nemen, zonder instellingen of bedrijven willekeurige bevoegdheden voor grootschalig toezicht te geven.