Overheden zijn betrokken bij klimaathypocrisie, niet echt betrokken bij het probleem

Sep 25, 2020

We moeten leren van de reacties op de COVID-19 en de ozonlaagcrisis om het klimaat te beschermen.

Volgens een nieuwe studie zijn regeringen betrokken bij klimaathypocrisie, waarbij ze publiekelijk de Overeenkomst van Parijs steunen, maar tegelijkertijd de ontwikkeling van fossiele brandstoffen ondersteunen en bossen vernietigen. In plaats daarvan, waarschuwen de auteurs, moeten we leren van de succesvolle reactie op de COVID-19-pandemie.

Onderzoekers van de Universiteit van Exeter zeiden dat het huidige en eerdere overheidsbeleid op het gebied van energie, landgebruik en voedsel geen aandacht heeft besteed aan de gevolgen voor het milieu op de lange termijn die hebben geleid tot klimaatverandering, ontbossing en verlies van biodiversiteit. Daarom roepen ze het publiek op om alle regeringsacties kritisch te onderzoeken en ambtenaren ter verantwoording te roepen.

De reden dat we de klimaatcrisis niet oplossen, is niet een gebrek aan groene energieoplossingen. Het is dat regeringen energiestrategieën blijven steunen die voorrang geven aan fossiele brandstoffen, voerden ze aan. Dit energiebeleid subsidieert de ontdekking, winning, transport en verkoop van fossiele brandstoffen, met als doel een constante aanvoer in de toekomst te verzekeren.

De paper vergeleek de klimaatcrisis met twee andere milieucrises: de aantasting van de ozonlaag en de COVID-19-pandemie. Het stoppen en ongedaan maken van schade aan de ozonlaag is een van de grootste succesverhalen van de mensheid op milieugebied. De reactie van de wereld op COVID-19 laat ook zien dat het voor regeringen mogelijk is om doortastende maatregelen te nemen om een ​​dreigende crisis te voorkomen.

“Om de ozonlaag te herstellen en de COVID-19-pandemie tot een minimum te beperken, moesten regeringen specifieke wetgeving vaststellen om de precieze oorzaken van deze problemen aan te pakken”, aldus professor Mark Baldwin, hoofdauteur. “Daarentegen zijn de toezeggingen van de Overeenkomst van Parijs het equivalent van het voornemen om de ozonlaag te herstellen zonder een plan om ozonafbrekende stoffen te elimineren.”

De aanpak voor het oplossen van de COVID-19 en de ozonlaagcrisis was dezelfde, aldus de onderzoekers. Het omvatte het identificeren van de precieze oorzaak van het probleem door middel van deskundig wetenschappelijk advies, het aannemen van wetgeving gericht op de oorzaak van het probleem en het gebruik van een robuust feedbackmechanisme om de voortgang te beoordelen en de aanpak aan te passen. Dit wordt nog niet toegepast op de klimaatcrisis.

De toezeggingen van de Overeenkomst van Parijs door individuele landen zijn slechts een begin, voegde ze eraan toe. We weten dat de klimaatcrisis voornamelijk wordt veroorzaakt door fossiele brandstoffen, dus ze moeten de belangrijkste focus zijn van nieuwe regelgeving en overheidstoezeggingen om het probleem aan te pakken. De onderzoekers riepen op tot een “alomvattend globaal plan” om de klimaatcrisis op te lossen, en doen daarvoor zeven aanbevelingen:

  1. Maak een einde aan alle overheidssubsidies aan de fossiele brandstofindustrie.
  2. Verbied alle exploratie naar nieuwe olie- / gas- / steenkoolreserves waar ook ter wereld.
  3. Een beleid afdwingen dat er geen overheidsgeld mag worden besteed aan infrastructuur voor fossiele brandstoffen, waar ook ter wereld.
  4. Stop met het rechtvaardigen van het gebruik van fossiele brandstoffen door koolstofcompensatieschema’s toe te passen.
  5. Leid de meeste subsidies voor fossiele brandstoffen om naar gerichte programma’s om de overgang naar een groene energie-economie mogelijk te maken.
  6. Minimaliseer de afhankelijkheid van toekomstige technologieën voor negatieve emissies. Ze zouden het onderwerp moeten zijn van onderzoek, ontwikkeling en mogelijk inzet, maar het plan om de klimaatcrisis op te lossen moet uitgaan van de veronderstelling dat ze niet op schaal zullen werken.
  7. Handelsovereenkomsten: Koop geen producten uit landen die regenwouden vernietigen om goedkopere, grotere hoeveelheden vlees en landbouwproducten voor de export te produceren.

De studie is gepubliceerd in het tijdschrift Global Sustainability.

Goede en waardevolle verslagen brengen aan onze lezers kost ons inspanningen, energie en heel vaak financiën. Connect brengt haar verslagen zonder bias of inmenging van politieke voorkeuren aan de lezers. Stel jij onze inspanningen op prijs, dan kun jij het werk misschien ook ondersteunen. Odersteun ons werk