Hoe de hersenen de perceptie van tijd creëren

Wanneer tijdgevoelige neuronen ‘moe’ worden, heeft onze perceptie van tijd de neiging scheef te trekken.

Wat is tijd? De kans is groot dat je je meer dan eens hebt afgevraagd waarom de tijd op sommige dagen in een oogwenk voorbij vliegt, terwijl het op andere momenten lijkt te slepen terwijl je elke voorbijgaande seconde telt.

Een nieuwe studie kan enige verklaring bieden. Onderzoekers onderzochten hoe menselijke hersenen het verstrijken van de tijd waarnemen en ontdekten dat er tijdgevoelige neuronen zijn die versleten kunnen raken.

Versleten neuronen

Van zonnewijzers tot atoomklokken die elke 15 miljard jaar een seconde verliezen, hebben mensen altijd geprobeerd de tijd objectief zo ​​nauwkeurig mogelijk te meten. Een deel van de reden hiervoor is dat we vanwege subjectieve vooroordelen niet erg goed zijn in het bijhouden van de tijd als groep.

Hoewel we gespecialiseerde sensorische organen hebben die objectief prikkels zoals zicht of geluiden kunnen bepalen, is er niet één specifiek orgaan dat bedoeld is om het verstrijken van de tijd te meten en te verwerken. Het kan alleen maar volgen dat de tijd in de hersenen moet worden verwerkt. Dit is de reden waarom onderzoekers verbonden aan de Osaka University in Japan en de University of California in Berkeley, Californië, besloten om aan een nieuw onderzoek te beginnen, waarin ze de hersenen van 18 gezonde vrijwilligers scanden terwijl ze bezig waren met verschillende tijdvergelijkingstaken.

Ten eerste moesten de vrijwilligers gedurende een bepaalde tijd, 30 keer achter elkaar, een grijze cirkel bekijken. Vervolgens moesten ze schatten hoe lang elk exemplaar van de cirkel op het scherm duurde. Op deze manier hadden de onderzoekers een aanpassingsperiode die ze als referentiebasis konden gebruiken.

Vervolgens kregen de vrijwilligers een teststimulus te zien waarvan ze de duur moesten inschatten. In situaties waarin de duur van de adapter kort was, hadden de deelnemers de neiging om de tijdsduur van de stimulus te overschatten. Toen de adapter langer duurde, onderschatten de deelnemers het verstrijken van de tijd.

Gedurende de duur van het experiment zaten de menselijke deelnemers in een fMRI-machine die hersenactiviteit afleidde van de bloedstroom. De onderzoekers merkten op dat neuronen in de supramarginale gyrus (SMG) werden geactiveerd wanneer beelden gedurende een bepaalde tijd op het scherm werden geflitst.

Wat intrigerend was, was dat herhaalde blootstelling aan een stimulus van een vaste duur ervoor zorgde dat neuronen in de SMG vermoeid raakten, terwijl andere neuronen normaal bleven vuren. Wanneer dit gebeurt, lijkt het alsof de subjectieve perceptie van tijd door de mens scheef wordt. Hoe groter de vermoeidheid van het neuron, hoe groter de tijdvervorming.

Hoewel deze bevindingen nog voorlopig zijn, zijn de onderzoekers van mening dat er al enkele waardevolle lessen kunnen worden geleerd. Een daarvan is dat de perceptie van tijd sterk wordt beïnvloed door stimuli met een constant interval. Kortom, repetitieve taken met een vaste duur vermoeien tijdgevoelige neuronen in de hersenen, die de manier waarop we het verstrijken van de tijd waarnemen uitrekken of comprimeren.

Het is misschien mogelijk om op een dag deze tijdgevoelige neuronen te stimuleren om de manier waarop we tijd waarnemen te veranderen. Het zappen van deze neuronen met een elektrisch signaal kan ervoor zorgen dat de tijd sneller “vliegt” als je je verveelt en bezig bent met alledaagse, repetitieve taken. Vertrouw tot die tijd niet te veel op het vermogen van jouw hersenen om de tijd bij te houden. We zijn er behoorlijk vreselijk in.

De bevindingen verschenen in het tijdschrift JNeurosci .

Goede en waardevolle verslagen brengen aan onze lezers kost ons inspanningen, energie en heel vaak financiën. Connect brengt haar verslagen zonder bias of inmenging van politieke voorkeuren aan de lezers. Stel jij onze inspanningen op prijs, dan kun jij het werk misschien ook ondersteunen. Odersteun ons werk