Dammen hebben bijgedragen aan het beperken van de zeespiegelstijging

Aug 24, 2020

Foto: Alcoa

Terwijl smeltende gletsjers en thermische uitzetting waterlevels doen stijgen, helpt de bouw van grootschalige dammen die stijging te beperken. Een nieuwe studie stelt dat dammen verhinderden dat water de oceanen binnendrong en de stijgende zeeën blokkeerde.

Het tempo van de wereldwijde zeespiegelstijging sinds 1900 is in de loop van de tijd gevarieerd, maar de bijdragende factoren worden nog steeds slecht begrepen. Eerdere studies hebben aangetoond dat de opgetelde bijdragen van verlies van ijsmassa, wateropslag op het land en thermische uitzetting van de oceaan niet konden worden verzoend met waargenomen veranderingen in het gemiddelde zeeniveau.

In deze nieuwe studie keken onderzoekers naar informatie over bronnen en metingen om tot een nieuwe en nauwkeurigere schatting te komen. Ze voerden aan dat dammen en reservoirs de afgelopen 100 jaar een grote impact hebben gehad op de zeespiegel, evenals de thermische uitzetting van de zeeën en het smelten van gletsjers.

De wereld heeft nu ongeveer 58.000 grote dammen, waarvan er vele in de afgelopen 60 jaar zijn gebouwd. Tussen de jaren vijftig en zeventig was er een hausse in de bouw, waardoor veel grootschalige dammen werden voltooid. De onderzoekers voerden aan dat het vermogen van dammen om te voorkomen dat water de zee instroomt, de zeespiegelstijging heeft vertraagd.

“Een groot deel van deze dip komt doordat de zeespiegel [stijging] bijna tot stilstand kwam vanwege de hoeveelheid water die in dammen is opgeslagen”, vertelde hoofdauteur Dr. Thomas Frederikse, van Nasa’s Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Californië, aan de BBC. . “Dus door dammen te bouwen, hebben we de zeespiegelstijging ongeveer een decennium lang bijna gestopt.”

Foto: Pixabay

De studie wees uit dat het zeeniveau in de twintigste eeuw met ongeveer 1,5 mm per jaar is gestegen, met fluctuaties die zich over meerdere decennia uitstrekken. Veranderingen in de zeespiegel waren het nettoresultaat van vele geofysische en klimatologische processen, met enkele van de grootste bijdragen van verlies van ijsmassa en thermische uitzetting.

Zonder dammen en reservoirs zou de zeespiegel volgens de onderzoekers zo’n 12% hoger zijn geweest. Desalniettemin begon de invloed van dammen in de jaren negentig te vervagen, omdat er minder dammen werden gebouwd vanwege de groeiende bezorgdheid over hun impact op het milieu.

Het ontbreken van nieuwe dammen plus de groeiende invloed van klimaatverandering en de grotere thermische uitzetting van wateren hebben ertoe geleid dat de zeespiegel de afgelopen 30 jaar sneller is gestegen, stellen de onderzoekers, nu met een snelheid van ongeveer 3,35 mm per jaar.

Dit roept de vraag op of nieuwe dammen kunnen helpen de wereld te redden van het stijgende water-niveau. Frederiske zegt dat het toevoegen van nieuwe extra dammen nu niet per se zou werken, maar suggereert in plaats daarvan de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.

“Met de damconstructies konden we de zeespiegelstijging met ongeveer 0,8 mm per jaar vertragen. En nu zien we de zeespiegel de afgelopen tien jaar met ongeveer vier millimeter per jaar stijgen, ”zei hij.

“Dus het betekent dat je vijf keer het aantal dammen moet bouwen dat we in die periode hebben gebouwd om de huidige zeespiegelstijging te stoppen.”

Suriname kent ook een lange geschiedenis dit onderwerp aangaande. Waterkrachtenergie werd in Suriname in de jaren 60 geïntroduceerd om de verwerking van bauxiet naar aluinaarde mogelijk te maken. De multinational Alcoa kreeg een concessie voor 75 jaar van de staat Suriname om een waterkrachtcentrale en een stuwdam te bouwen te Brokopondo. De werkzaamheden voor de bouw van de waterkrachtcentrale begonnen in 1960 en na 4 jaren werden de sluizen van de stuwdam te Brokopondo gesloten.

Het resultaat was een dam van 1913 meter lang, 54 meter hoog en een breedte van 400 meter aan de voet.

Het resultaat was echter ook: een kunstmatig meer van 1.560 km2, dat bijna 1% van het Surinaams territorium onder water zette in een gebied met dicht tropisch regenbos. De traditionele bevolking van circa 6.000 marrons die in dat gebied woonden, moesten hun land ontruimen om plaats te maken voor het kunstmatige meer. Vierendertig dorpen van de Saamaka en Ndjuka moesten verplaatst worden naar transmigratiedorpen.

De vernietiging van de manier van leven van de traditionele bevolking in dat gebied die de bouw van de Brokopondodam met zich meebracht, was een van de sociale nadelen. Ook moeten de milieugevolgen van dit bouwwerk niet onderschat worden. Het stuwmeer van Brokopondo was een van de eerste in het Amazonegebied dat tropisch regenbos onder water zette.

Wetenschappers, onderzoekers en studenten.
Een onderzoek gestart of afgerond? Daar melding van maken op connect.sr?
Geen kosten aan verbonden. Stuur maar een email naar
info@connect.sr of bel/whatsapp naar +597 8853681